دستگاه تزریق پلاستیک چیست؟
قالب گیری تزریقی بر فرآیند تولید محصولات پلاستیکی تزریقی – بر مبنای ترموپلاستیک و ترموستها – اطلاق میشود؛ مواد پس از وارد شدن به سیلندری داغ، میکس و سپس توسط مارپیچ به داخل کویته قالب، جایی که قطعهی قالب گیری شده در آن سرد و سخت میگردد، رانده میشود.
پس از طراحی یک قطعه توسط مهندس یا طراح صنعتی، قالب متناسب با قطعه توسط قالبساز ساخته میشود. قالبهای تزریق عموماً از فولاد یا آلومینیوم و طی ماشینکاریِ دقیقی ساخته شده تا منعکسکنندهی ویژگیهای قطعه طراحیشده باشند.
قالبگیری تزریق به منظور تولید طیف وسیع محصولات از کوچکترین اشیاء تا بدنه کامل اتوموبیلها، مورد استفاده قرار میگیرد.
چگونه دنیای قطعات تزریقی پدید آمد؟
در سال 1868 میلادی، جان وسلی هایِت، تولید کننده توپهای بیلیارد Phelan and Colander، روشی برای ساخت توپ بیلیارد از تزریق سلولوئید به یک قالب، ابداع نمود. وی با ارتقای سلولوئید، آن را برای فرآوری و ساخت شکل نهایی آماده ساخت. در سال 1872، جان و برادرش از اولین دستگاه تزریق رونمایی نموده که در مقایسه با ماشینآلات امروزی ساده و از اجزای کمتری برخوردار بود. این دستگاه به واسطهی یک پیستون، مواد را از داخل سیلندری داغ به داخل قالب تزریق میکرد.
با پیشرفت آرام صنعت در گذر سالها، محصولات دیگری مانند فرمدهندهی یقهی پیراهن، دکمه و شانههای جیبی تولید گردید. در دهه 1940، بواسطهی تقاضای وسیع محصولات ارزان و انبوه در دوران جنگ جهانی دوم، مفهوم قالبهای تزریق رشد چشمگیری به خود دید.
در سال 1946، جیمز هِندری اولین دستگاه تزریق مارپیچی را اختراع و صنعت پلاستیک را دگرگون نمود. در دستگاه وی، پیستون جای خود را به متهای طراحی شده داد. این مته مواد داخل سیلندر را پیش از تزریق، مخلوط و سپس به داخل قالب هدایت میکرد. بدین ترتیب، پیش از عملیات تزریق، امکان ترکیب و میکس پلاستیک رنگی یا بازیافتی با مواد اولیه، به طور کامل میسر گردید.
امروزه دستگاههای تزریق مارپیچی 95 درصد از سهم تولید شرکتهای ذیربط را تشکیل میدهند. صنعت قالبهای تزریق سیر تکامل را از تولید شانه و دکمه تا تولید محصولات صنایع پزشکی، هوافضا، اسباببازی، بستهبندی، خودروسازی و ساختوساز، به تدریج و در گذر سالیان متمادی پیموده است.
کاربردهای قالبگیری تزریقی
در حال حاضر، قالبگیری تزریق پلاستیک روش ارجح در تولید قطعات پلاستکی محسوب میشود. قالبهای تزریق در تولید طیف وسیعی از محصولات مانند لوازم الکتریکی منزل، ظروف، درب بطریها، اجزای داخلی خودروها و بیشتر محصولات پلاستیکی موجود، نقشی اساسی ایفا میکنند.
برخورداری از قابلیت ساخت قطعات چندکویته و در حقیقت تولید همزمان چندین محصول در مدت یک سیکل کاری، قالبگیری تزریق را به گزینهای ایدهآل جهت تولید حجم بالای محصولات بدل نموده است. دقت بالا، تکرارپذیری، طیف وسیع مواد مصرفی، هزینه نیرویکار کم، دورریز اندک و نیاز به ملزومات کم برای نهایی کردن محصولات پس از قالبگیری، همه و همه از مزایای قالبگیری تزریق پلاستیک محسوب میگردند.
از معایب آن نیز میتوان به هزینه بالای ماشینابزار و نیاز به پیشنمونه (Prototype) اشاره کرد (از جائیکه برخی قطعات پیچیده ممکن است در طی فرآیند تزریق دچار مشکلاتی از قبیل تاب برداشتن یا سطح ناصاف شوند). نتیجتاً، در طراحی قطعات تزریق پلاستیک میبایست نکات قالبگیری دقیقی را لحاظ نمود.
نمونههایی از بهترین پلیمرهای مناسب برای قالب گیری تزریقی
اکثر پلیمرها، منجمله کلیه ترموپلاستیکها، برخی ترموستها و نیز تعدادی از الستومرها، میتوانند در قالبگیری تزریق مورد استفاده قرار گیرند. در حقیقت دهها هزار ماده مختلف برای این منظور وجود داشته و هر ساله بر تعداد آنها افزوده میشود. مواد، همچنین میتوانند با آلیاژ و یا ترکیبات از پیش ساخته شده مخلوط گردند. این قابلیت طراحان را قادر میسازد که با ترکیب مواد به خصوصیات دقیق محصول موردنظر نهایی دست یابند. مواد مصرفی بسته به استحکام و کاربرد موردنظر انتخاب میشوند و لذا میبایست خواص ذاتی آنها جهت نیل به هدف، مورد ارزیابی قرار گیرند. پلیمرهای رایج مانند اپوکسی و فنولیک دو نمونه از ترموستها و نایلون، پلیاستر و پلیاتیلن نمونههایی از ترموپلاستیکها محسوب میگردند.
یروی گیرهی موردنیاز توسط مساحت تصویرشدهی قطعه تعیین میگردد. سپس، به ازای هر اینچمربع از این ناحیه تصویرشده، ضریبی مابین 2 تا 8 تن در آن ضرب شده و نیروی گیره موردنیاز حاصل میگردد.
به عنوان قاعدهای کلی، 4 یا 5 تن بر اینچمربع عددی قابل قبول برای اکثریت قطعات تزریقی محسوب میشود. اگر پلاستیک مورد استفاده بسیار خشک باشد، به فشار تزریق بیشتری برای پر نمودن قالب نیاز خواهیم داشت و نتیجتاً نیروی گیره بالاتری نیز برای نگاه داشتن قالب مد نظر خواهد بود. همچنین، نیروی گیرهی مورد نیاز ممکن است بواسطهی نوع مواد مصرفی و ابعاد قطعه تعیین گردد: قطعات پلاستیکی بزرگتر نیروی گیرهی بیشتری را نیاز خواهند داشت.
متن کامل در: http://inpia.ir/shownews/8294
یروی گیرهی موردنیاز توسط مساحت تصویرشدهی قطعه تعیین میگردد. سپس، به ازای هر اینچمربع از این ناحیه تصویرشده، ضریبی مابین 2 تا 8 تن در آن ضرب شده و نیروی گیره موردنیاز حاصل میگردد.
به عنوان قاعدهای کلی، 4 یا 5 تن بر اینچمربع عددی قابل قبول برای اکثریت قطعات تزریقی محسوب میشود. اگر پلاستیک مورد استفاده بسیار خشک باشد، به فشار تزریق بیشتری برای پر نمودن قالب نیاز خواهیم داشت و نتیجتاً نیروی گیره بالاتری نیز برای نگاه داشتن قالب مد نظر خواهد بود. همچنین، نیروی گیرهی مورد نیاز ممکن است بواسطهی نوع مواد مصرفی و ابعاد قطعه تعیین گردد: قطعات پلاستیکی بزرگتر نیروی گیرهی بیشتری را نیاز خواهند داشت.
متن کامل در: http://inpia.ir/shownews/8294
یروی گیرهی موردنیاز توسط مساحت تصویرشدهی قطعه تعیین میگردد. سپس، به ازای هر اینچمربع از این ناحیه تصویرشده، ضریبی مابین 2 تا 8 تن در آن ضرب شده و نیروی گیره موردنیاز حاصل میگردد.
به عنوان قاعدهای کلی، 4 یا 5 تن بر اینچمربع عددی قابل قبول برای اکثریت قطعات تزریقی محسوب میشود. اگر پلاستیک مورد استفاده بسیار خشک باشد، به فشار تزریق بیشتری برای پر نمودن قالب نیاز خواهیم داشت و نتیجتاً نیروی گیره بالاتری نیز برای نگاه داشتن قالب مد نظر خواهد بود. همچنین، نیروی گیرهی مورد نیاز ممکن است بواسطهی نوع مواد مصرفی و ابعاد قطعه تعیین گردد: قطعات پلاستیکی بزرگتر نیروی گیرهی بیشتری را نیاز خواهند داشت.
متن کامل در: http://inpia.ir/shownews/8294
یروی گیرهی موردنیاز توسط مساحت تصویرشدهی قطعه تعیین میگردد. سپس، به ازای هر اینچمربع از این ناحیه تصویرشده، ضریبی مابین 2 تا 8 تن در آن ضرب شده و نیروی گیره موردنیاز حاصل میگردد.
به عنوان قاعدهای کلی، 4 یا 5 تن بر اینچمربع عددی قابل قبول برای اکثریت قطعات تزریقی محسوب میشود. اگر پلاستیک مورد استفاده بسیار خشک باشد، به فشار تزریق بیشتری برای پر نمودن قالب نیاز خواهیم داشت و نتیجتاً نیروی گیره بالاتری نیز برای نگاه داشتن قالب مد نظر خواهد بود. همچنین، نیروی گیرهی مورد نیاز ممکن است بواسطهی نوع مواد مصرفی و ابعاد قطعه تعیین گردد: قطعات پلاستیکی بزرگتر نیروی گیرهی بیشتری را نیاز خواهند داشت.
متن کامل در: http://inpia.ir/shownews/8294
منبع: انجمن ملی صنایع پلیمر ایران