آشنایی بیشتر با پلی وینیلیدین فلوراید یا PVDF

پلی وینیلیدین فلوراید یا PVDF  یک پلیمر نیمه بلوری است که پنج ساختار بلوری متفاوت دارد. این پلیمر به دلیل ویژگی پیزوالکتریکی اش بسیار مورد توجه قرار گرفته است. از میان تمام ساختارهای بلوری پلی وینیلیدین فلوراید، تنها فاز β از لحاظ پیزوالکتریکی فعال است. بنابراین افزایش میزان فاز β در این پلیمر اهمیت بالایی دارد. اخیرا ترکیب این پلیمر با نانومواد برای ایجاد فاز β در پلیمر مورد توجه واقع شده است.

ویژگی‌های پلیمر پلی وینیلیدین فلوراید یا PVDF

این پلیمر، مقاومت الکتریکی بسیار بالایی داشته و در برابر شعله نیز به خوبی مقاوم است. با کنار هم قرار دادن همین دو خاصیت، به نظر می رسد که این پلیمر می تواند ماده ی مناسبی برای عایق کاری سیم های الکتریکی باشد؛ خصوصاً سیم هایی که درحین مصرف، داغ می شوند(این ماده برای عایق کاری سیم های رایانه، کابل های الکتریکی هواپیما و پوشش قطعات روی مدارهای الکتریکی ضد آتش، استفاده می شود).

همچنین این ماده از نظر شیمیایی هم مقاوم است، و به همین دلیل، در صنایع شیمیایی، PVDF به منظور تولید لوله ها و بطری ها و ظروف نگهداری مواد شیمیایی به کار می رود.

رفتار این پلیمر در برابر تابش اشعه ی ماوراء بنفش هم مقاوم است.  PVDF اغلب برای افزایش مقاومت پلی(متیل متاکریلات) در مقابل اشعه ماوراء بنفش، با آن آلیاژ می شود.

PVDF  ماده ای پیزوالکتریک است. بدین معنی که وقتی در یک میدان الکتریکی قرار گیرد، شکل خود را تغییر می دهد. حال اگر شما آن را در یک میدان الکتریکی متناوب قرار دهید، در حالی که ابتدا در جهتی، و سپس در جهت عکس آن تغییر شکل می‌دهد، نوسان خواهد کرد. این نوسان را می‌توان برای تولید صوت به کار گرفت. طرز کار بلندگوهای بسیار قوی پیزوالکتریک نیز به همین شکل است.

تولید پلیمر پلی وینیلیدین فلوراید یا PVDF

این پلیمر از طریق پلیمریزاسیون وینیلی رادیکال آزاد و از مونومر وینیلیدین فلوراید به دست می آید

منبع: mychem.ir